کد مطلب:154200 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136

عمرو بن صبیح
عمرو بن صبیح گفته است كه در كربلا بعضی را با نیزه و برخی را با شمشیر زخمی كرده ام اما كسی را نكشته ام، ولی در بعضی از روایات آمده است كه عبدالله بن مسلم را او


كشته است [1] بلكه عبدالله بن عقیل برادر حضرت مسلم را نیز او كشته است [2] .

مختار جمعی را مأمور دستگیر كردن او نمود، نیمه های شب كه همه چشم ها بخواب رفته بود در پشت بام خانه اش گرد بالینش رفته و او را دستگیر كرده و شمشیرش را كه زیر سر نهاده بود گرفتند عمرو گفت: چه زشت شمشیری بوده ای او را پیش مختار آوردند و دستور داد زندانیش كنند، اول وقت روز آینده مختار اذن عام داد مردم داخل قصر را پر كردند و عمرو را دست بسته آوردند.

تعجب اینجا است كه امام را می كشید مع ذلك خود را مسلمان می داند اما كسانی را كه به خونخواهی امام قیام كرده اند كافر می داند زیرا وقتیكه احساس كرد می خواهند او را بكشند اظهار داشت: ای كافران دور از خدا اگر شمشیر در دستم بود می فهمیدید كه با شما چه معامله ای می كردم ولی اكنون كه بنا است كشته شوم خوشوقتم كه به دست شما كه بدترین خلق خدائید كشته می شوم جز اینكه دوست داشتم شمشیر در دستم بود و مدتی با شما می جنگیدم آنگاه كشته می شدم!

عبدالله بن كامل گفت: او معتقد است كه بعضی را با نیزه و بعضی را با شمشیر مجروح ساخته است چه دستور می دهید؟ مختار گفت: تیراندازان را بخواهید؟ دستور تیراندازی صادر شد چندان تیر بر او زدند تا جان داد [3] .


[1] طبري 357:7.

[2] طبري 387:7.

[3] طبري 678:8.